Hoe laat het was wist de oude Jannika niet. Ze liep door de
lange gang, steun zoekend langs de leuning die aan de muur bevestigd was en
vroeg zich af achter welke deur haar kamer ook al weer was. Aan het einde van
de gang was de glazen deur waarachter de sfeer van gezelligheid woonde. Door
het glas in lood zag ze lichtjes branden. De geur van dennengroen kwam haar
tegemoet. Was dit de deur van haar kamer? Op elke deur was een foto van de
bewoner geplakt. Ze herkende haar foto. De deur kierde open. Het was donker. Ze
knipte het licht aan en zag haar bekende spulletjes. Haar bed, de twee
oorfauteuils, de antieke linnenkast, haar rollator die ze weer vergeten was mee
te nemen en de kast met de vaas van haar ouders naast de foto van haar
verloofde die vlak voor haar huwelijk door een verkeersongeval om het leven was
gekomen. Ze had nooit meer een man ontmoet die haar grote liefde had kunnen
vervangen.
Op het tafeltje stond de cassetterecorder die de mevrouw van
de kerk gebracht had. Ze hoefde alleen maar de knop met de stikker in te
drukken, dan kon ze de kerkdienst beluisteren. Ze schuifelde naar een van de
stoelen, die met het kanten kleedje over de rugleuning, drukte op de knop en
hoorde het inleidend orgelspel van de kerstdienst in haar vertrouwde gemeente.
Verder lezen? Neem contact op via cobytjeert@live.nl ook voor de Groningse en de Friese vertaling.
Het verhaal is gepubliceerd in mijn boek: Granaatjes met een gouden slot, nog verkrijgbaar voor 10 euro ook via het zelfde mailadres.
Hartelijk dank dat we dit mochten gebruiken voor ons kerkblad.
BeantwoordenVerwijderen