Na
een lange autorit zien ze Zeeburg op de borden. Nog een klein stukje, dan
kunnen ze de benen strekken. Nu nog een parkeerplaats zoeken. Zoals altijd is
het overal vol. De auto is niet groot, soms kunnen ze ergens staan waar een
grotere auto niet tussen past. Daar verderop is nog een klein plaatsje. Als de
auto er met veel moeite geparkeerd is zien ze bij het uitstappen waarom dit
plekje nog vrij was. Overal ligt geplet glas. Het lijkt er op dat ze er precies
omheen gereden zijn, alhoewel… Nou ja, het is zoals het is, op hoop van zegen.
Volgende keer eerst kijken. Ze pakken de vouwfietsen uit de auto. Nog even een
beetje lucht in de banden, en na een laatste controle of ze alles bij zich
hebben en de deuren afgesloten zijn fietsen ze in de richting van de
Zeeburgerbrug.
Het
is koud maar droog. Vanaf de brug kunnen ze de auto zien staan. Heerlijk voelt
dit. Lekker vrij, je hoeft niet op een bus of tram te wachten, het enige waar
je goed op letten moet is dat je niet door glas rijdt. Na een kwartiertje
stevig op fietsen zijn ze in het centrum van Amsterdam. De stad is al in
kerstsfeer. Gezellig. Af en toe lukt het Marja niet helemaal om bij de hoge
bruggetjes op te fietsen en moet ze even afstappen, maar van de brug af gaat
supersnel. Dan haalt ze Mark zo weer in. Ze zijn er bijna. Het uithangbord van het
veilinggebouw is al in zicht. Het is altijd bedrijvig in dit deel van Amsterdam.
De veilinghoudster staat even buiten een sigaretje te roken. Ze ziet Marja en
Mark al aankomen en steekt haar hand op. Lachend kijkt ze toe hoe Mark de
fietsen op slot zet bij het trapje voor het grachtenpand. Ze zijn zo
langzamerhand al vaste bezoekers op de kijkdagen en meestal ook op de
afhaaldagen.
Verder lezen? Neem contact op via cobytjeert@live.nl ook voor de Friese vertaling.
